علائم زخم دهانه رحم

چه مواردی احتمال بروز این عارضه را بیشتر می کند؟

اگر یکی از موارد زیر را داشته اید، احتمال ابتلا بالاتر رفته و روند درمان زخم رحم طولانی تر خواهد شد:
• رابطه جنسی بدون کاندوم داشتید
• اخیرا چندین شریک جنسی داشته اید
• قبلا به این بیماری مبتلا شده اید
تحقیقات نشان داده است که علائم زخم دهانه رحم در 8 تا 25 درصد از بانوانی که پیش تر به آن مبتلا شده بودند، مجددا شعله ور خواهد شد.

رایج ترین درمان زخم رحم

در صورتی که عفونت ایجاد شده در دهانه رحم به دلیل رابطه جنسی و بیماری های مقاربتی نیست، به درمان خاصی نیز نیاز نخواهید داشت.

ولی اگر به عفونت دچار شدید، اولین کار برای درمان زخم رحم پیشگیری از شیوع آن به لگن و لوله های فالوپ است.

اگر هم باردار هستید، عفونت نباید به جنین برسد.

بسته به نوع روند ایجاد عفونت و این عارضه، متخصص ممکن است یکی از روش های درمان زیر را تجویز کند:

• آنتی بیوتیک ها
• داروهای ضد قارچ
• داروهای ضد ویروس

علاوه بر آن، راهکارهایی نیز به همسرتان داده خواهد شد تا احتمال بروز دوباره این بیماری به حداقل برسد.

توجه داشته باشید در صورتی که همسرتان در حال درمان است، بهتر است از داشتن رابطه جنسی خودداری کنید.

درمان زمانی اهمیت پیدا می کند که به HIV مبتلا باشید؛ زیرا زخم های موجود در دهانه رحم میزان ویروسی که از این ناحیه ترشح می شود را بالا می برد که نتیجه آن افزایش احتمال ابتلای همسر یا شریک شما به HIV است.

لازم به ذکر است درمان های غیردارویی در این زمینه چندان جوابگو نیستند و حتی در شرایطی ممکن است علائم را شدت ببخشند.

از این رو، حتما به پزشک مراجعه کنید.

اگر هم پس از ویزیت، علائم رو به بهبودی نرفتند، حتما با پزشک خود مشورت نمایید. ممکن است پزشک در نوع درمان زخم رحم و داروها تغییر ایجاد کند.

تشخیص زخم دهانه رحم

در صورت داشتن هر یک از علائم ذکر شده در بالا یا داشتن رابطه جنسی پر خطر حتما جهت معاینه لگن به پزشک مراجعه کنید.

پزشک با انجام پاپ اسمیر، سلول های دهانه رحم را جمع آوری کرده و از نظر بروز تغییر شکل مورد بررسی قرار می‌دهد.

ممکن است حتی بدون داشتن هیچ گونه علامتی پزشک در حین معاینه متوجه التهاب و زخم دهانه رحم شود.

روش‌های مختلفی برای تشخیص سرویسیت یا زخم دهانه رحم وجود دارد که در ادامه به آنها می پردازیم:

• معاینه فیزیکی لگن: معااینه لگن توسط پزشک منجر می گردد که ناهنجاریهای لگن، رحم و دهانه رحم شناخته شود.

• پاپ اسمیر: در این آزمایش پزشک با استفاده از یک سوآپ استریل، سلول های دهانه رحم را جمع اوری کرده و جهت تشخیص تغییرات سلولی یا هرگونه عفونت به آزمایشگاه می فرستد.

• نمونه برداری از دهانه رحم یا کولپوسکوپی: زمانی که نتیجه تست پاپ اسمیر نشان دهنده ناهنجاری یا تغییرات سلولی باشد، انجام این تست ضرورت می‌یابد

در این روش پزشک با استفاده از دستگاه مجهز به میکروسکوپ پیشرفته سلول‎های دهانه رحم را بررسی می‌کند.

در حین معاینه چنانچه به مورد مشکوکی برخورد شود از آن نمونه گرفته و جهت بررسی بیشتر به آزمایشگاه ارسال می‌شود.

این روش با دقت بسیاری می‌تواند سلول های سرطانی را تشخیص دهد.

• کشت سلول های دهانه رحم: در این روش نمونه از ترشحات دهانه رحم برداشته می‌شود و در زیر میکروسکوپ از نظر عفونت‌های قارچی ، باکتریایی یا سایر عوامل بیماری زا مورد بررسی قرار می‌گیرد.