چالش های اجرای تئاتر در فضای سایکوتیک/زیستی کاملا زنانه در تئاتر
در گفت وگو با آنا مطرح شد؛
زهره محمودی بازیگر نمایش «لباسی برای مهمانی» گفت: بازی در یک فضای سایکوتیک چالش های زیادی دارد به همین دلیل هم مطالعه زیاد کردم و هم با تعدادی از دوستان روانشناسم برای رسیدن به نقش ارتباط گرفتم تا بتوانم از پس نقش به خوبی بربیایم.
به گزارش خبرنگار آنا نمایش «لباسی برای مهمانی» به نویسندگی محمد رحمانیان و کارگردانی آرزو خانی از ۲۷ شهریور اجرایش را در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر آغاز کرده است. بازیگران این نمایش زهره محمودی و یاسمن گرکانی هستند. این نمایش تا ۱۲ آنلاین ماه ساعت ۱۹ در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر به صحنه میرود.
زهره محمودی در رشته تحصیلات روانشناسی بالینی تحصیل کرده است و دوره بازیگری را در موسسه ارجمند گذرانده است وی از سال ۹۷ در فضای تئاتر به بازیگری مشغول است و تا کنون در نمایش های صوراسرافیل هل پوک آهو هفت سنگ دانته افسانه تتل خان نمایش محیطی بند ۶ نمایشنامه خوانی پیچ تند قربانی خانه عشق باغ وحش شیشه ایی مرگدوشیزه ی جوان به عنوان بازیگر حضور داشته است.
محمودی درباره این نمایش در گفت وگو با آنا گفت: درون مایه این نمایش بررسی فشار های بیرونی و اجتماعی که منجر به مشکلات درونی یک زن می شود است. من در طول تمرینات این کار به تدریج به فضای ذهنی یک دختر آسیب دیده نزدیک شدم و با هدایت و راهنمایی کارگردان به تحلیل شخصیت و باور نقش رسیدم.
وی با اشاره به اینکه نمایشش در یک فضای سایکوتیک اجرا می شود و به همین جهت برای همذات پنداری بازیگر در این نقش باید تمام ابعاد وجودی خود را در خدمت نقش قرار دهد تا به تصور و تجسد و تصاحب نقش برسد گفت: درک و باور نقش دختر برای شخص من که تجربه زیستی و گذران بحران های زیادی را داشتم بسیار نزدیک و ملموس بود و خیلی زود با این نقش ارتباط برقرار کردم با توجه به فضای ذهنی سایکو و عدم ثبات حالات روحی دختر نیاز به مطالعه و پیگیری داشتم و با صحبت با تعدادی از دوستان روانشناس به نقش دختر نزدیک و نزدیکتر شدم.
وی در ادامه یادآور شد: در نمایش «لباسی برای مهمانی» ما با یک فضای زیستی کاملا زنانه روبرو هستیم و اینکه در طول تمرینات این فضا و تعاملات زنانه مهیا بود تا به راحتی و درک بیشتری بین گروه فراهم شود تا بتوانیم بدون استرس و حاشیه به نقش نزدیک شویم.
محمودی درباره سالن اجرای نمایش در تئاتر شهر نیز گفت: اجرا در سالن های دولتی برای اکثر تئاتر دوستان دارای جذابیت و اعتبار است و اینکه در این سالن ها پیشکسوتان تئاتری اجرا های زیبا و فاخری داشتند انرژی مضاعفی به بازیگر می دهد که تقدس و حرمت صحنه حفظ شود. متأسفانه امروز در جامعه ما تئاتر کاملا مهجور و ضعیف است امیدوارم که روزی مورد حمایت علاقه مندان قرار بگیرد و ازاین انزوا خارج شود.
وی با بیان اینکه نهاد های فرهنگی صدا و سیما و آموزش و پرورش نسبت به مقوله تئاتر بی توجه هستند توضیح داد: جامعه شناسان معتقدند اگر جامعه ای را می خواهید بشناسید از تئاتر آن کشور دیدن کنید. چون در تئاتر همه چیز وجود دارد؛ لباس زبان رفتار اجتماعی معماری نظریه ها و … همه اینها در تئاتر می تواند فراهم شود و روح انسان را درگیر کند تا مخاطب با آن همزاد پنداری کند و با یک دانش از تماشاخانه بیرون بیاید که ما به آن «آگاهی و لذت از آگاهی» می گوییم. کاش روزی برسد که این آگاهی بخشی در سبد فرهنگی خانواده ها قرار بگیرد.