انواع موسیقی در ایران

یکی از مشکلات امروز موسیقی ما عدم تنوع، تعریف و ژانر است. به طور کلی موسیقی ایرانی از دیدگاه برخی از موسیقیدانان ایرانی به دو دسته تقسیم می شود: یکی موسیقی محلی که شامل موسیقی دستگاهی، موسیقی نواحی مختلف ایران و موسیقی مذهبی و سنتی است و دیگری موسیقی هنری. . با موسیقی کلاسیک بین المللی و موسیقی. ملی. اما این نظر موسیقی شناسان اروپایی قرن نوزدهم است که موسیقی را به دو نوع تقسیم کردند: موسیقی فولکلور که عمدتاً از شرق به اروپا آمده بود، موسیقی پس از قرن چهاردهم و پانزدهم و در قرن شانزدهم نوشته شده است. قرنی که در دوران رنسانس باخ آن را به موسیقی هنری تبدیل کرد و شکل دیگری از موسیقی موسیقی هنری است. غرب به دلیل این تمایز، موسیقی فرهنگ های دیگر را به دلیل شفاهی بودن، عدم هارمونی و… موسیقی فولکلور می داند و آن را هنر نمی بیند. اگرچه از منظر قوم موزیکولوژی این دیدگاه غیرقابل قبول است. زیرا موسیقی در نقاط مختلف ایران دارای ویژگی های زیبا و هنری است که برای همگان کاملاً واضح است.

امروزه نیز عده ای بر این باورند که موسیقی ردیف باستانی و پرطرفدار است، اما با مطالعه آن می توان ثابت کرد که این موسیقی علمی، فاخر، معنادار و هنری است و جایگاه ویژه ای در میان موسیقی فرهنگ های مختلف دارد. بررسی ها نشان می دهد که نظریه علمی موسیقی ما از زمان فارابی و ابن سینا در ایران وجود داشته است. موسیقی ما بعد از اسلام تبدیل به موسیقی مگی شد و در اوایل دوره قاجار با دگرگونی به موسیقی ردیف تبدیل شد. یعنی دوره ها، سبک ها و ژانرهای مختلف موسیقی در کشور ما زندگی کرده است.

به طور کلی دیدگاه گذشته در غرب در مورد تقسیم بندی موسیقی شرقی درست نیست. زیرا فرهنگ شرقی دو یا چند نوع موسیقی خود را دارد، نوعی عمیق و هنری که با فرهنگ موسیقی کلاسیک غربی یا بین المللی کاملاً متفاوت است. بنابراین بهتر است با روش های علمی، تجربی و رصدی فرهنگ های شرقی موجود مطالعه و تحقیق کرد و پس از شناخت انواع موسیقی ایرانی را توصیف، توصیف و مقایسه کرد تا حتی الامکان جدا شود.

ج: موسیقی ایرانی را می توان به روش های مختلفی تقسیم بندی کرد:

از نظر جغرافیایی: موسیقی از نقاط مختلف ایران.

از نظر تاریخی: دوره های مختلف موسیقی

از نظر ارزش: موسیقی خوب و بد، در هر مکان و در هر دوره

فلسفی: موسیقی به دو دسته هنری و عامه پسند تقسیم می شود.

از نظر علمی: شامل مطالعه نظری و عملی موسیقی است.

از نظر کاربرد: کاربردهای مختلف موسیقی مانند موسیقی فیلم، موسیقی کودکان و ….

برای آموزش: روشی برای انواع آموزش موسیقی.

1- تقسیم بندی جغرافیایی موسیقی:

موسیقی جهان را می توان به موسیقی از اروپا، آفریقا، اقیانوسیه، آسیا و آمریکا (شمال، جنوب) تقسیم کرد. موسیقی آسیایی را می توان به موسیقی خاور دور، خاورمیانه و آسیای مرکزی تقسیم کرد. در مکتب قدیم، موسیقی خاورمیانه دارای 4 مرکز اصلی موسیقی بود: مصر، لبنان، عراق و ایران. موسیقی ایران نیز به موسیقی نواحی مختلفی مانند لرستان، سیستان و بلوچستان، خراسان، مازندران، گیلان و … تقسیم می شود که هر کدام را می توان به نواحی کوچک تری تقسیم کرد.  دانلود بهترین آهنگ ها . مثلاً موسیقی خراسان به موسیقی خراسان شمالی، موسیقی تربت جام و … تقسیم می شود.

2- تقسیم بندی تاریخی موسیقی:

موسیقی پیش از اسلام: همانطور که در مقالات و کتب پژوهشی مشاهده می شود، موسیقی ایرانی پیش از اسلام شامل 7 خسروانی، 30 تن و 360 دست است.

موسیقی پس از اسلام: به نظر می رسد خسروانی در دوره اسلامی تغییر نام داده و به موسیقی تبدیل شده است. در دوران اسلام 12 افسر برجسته، 6 آواز، 24 شعبه و بازوهای فراوان وجود داشت.

موسیقی معاصر: از اوایل دوره قاجار (تاریخ دقیق مشخص نیست)، موسیقی مگامی به موسیقی ردیف تبدیل شد که شامل هفت ساز و پنج آهنگ است. جمع 12 است. یعنی 12 عدد آخر. موسیقی ردیف در واقع هاله ای است که هنوز در جهان اسلام مورد استفاده قرار می گیرد.

در دوره های مختلف تاریخ با توجه به نوع موسیقی می توان سبک های مختلفی را در نظر گرفت. اما واضح است که در شرق و همچنین در ایران، سبکی مانند سبک موسیقی غربی ایجاد نشده است، زیرا تفکر شرقی با تفکر غربی یکی نیست. شرق نمی خواهد به دنبال تغییر و تغییر باشد، بلکه می خواهد طراحی موسیقی را اصلاح کند و به دنبال این کمال اولیه برای هنرمندان و نوازندگان است.

3- طبقه بندی موسیقی از نظر ارزش:

در زندگی روزمره و در گفتگوهایمان با یکدیگر، عمدتاً با خوب و بد سر و کار داریم و خوب و بد بخش مهمی از زندگی ما را به خود اختصاص داده است. اما این خوبی ها و بدی ها منطقی و منطقی به نظر نمی رسند، بلکه فقط احساسات و عواطف شخصی هستند و متأسفانه اغلب مغرضانه هستند. اگر قرار است موضوع مسیر علمی واقعی خود را پیدا کند، باید موضوعات دیگری مانند:

از نظر منطق: حق و باطل، حق و باطل را در نظر می گیرد. کار، روش و روش تحقیق امروز غربی است، اما فارابی، ابن سینا، ماراج و …. مانند اجداد ما علم منطق را آموختند و از طریق آن مطالب را اثبات کردند و به حق و باطل رسیدند. ، علم معرفت را بداند و به عنوان یک انسان عاقل بگوید خوب است یا بد.

در مورد اخلاق: این در مورد خوب و بد، دوست داشتن و ناپسند است، و برای ما شرقی ها بسیار مهم است. تمام ادبیات ما از هنر خود برای تشویق اخلاق ما استفاده کرده است. موسیقی ما با عشق برای رسیدن به آزادی با ما صحبت می کند نه اینکه از دنیا انتظار داشته باشیم و…

در مورد زیبایی شناسی: به زشت و زیبا، ظریف و ناخوشایند می پردازد. زیبایی شناسی یک علم است نه یک سلیقه شخصی. ابتدا باید زیبایی را تعریف کنید، سپس باید چیزی مانند موسیقی را زیبا یا زشت قضاوت کنید.

امروزه در صنعت موسیقی از نظر درجه بندی به خردمندانی نیاز داریم تا بتوانیم ارزش های موسیقایی را پیدا کنیم، افرادی مانند استادان قدیمی که با وجود اینکه از یک آهنگ فقط خوب یا بد می گفتند اما بیانشان آگاهانه و عاقلانه بود. . در کتب قدیمی حکمت پیامبر است، حق را از باطل جدا می کند و وسوسه را از الهام جدا می کند.

3- بخش فلسفی موسیقی:

موضوع فلسفه نه خوب است و نه بد. اگر موسیقی را به این صورت تقسیم کنیم، دو نوع موسیقی به دست می آید:

موسیقی هنری (علمی، جدی، حکیمانه، حکیمانه): موسیقی که بنا به تعریف دارای تعادل، تکرار، تاکید و… است، ماهیت موسیقی هنری است.

موسیقی عامه پسند (تفانی، موسیقی عامه پسند): این شبیه به موسیقی بازاری است که برای جذب مشتری و درآمد بلیط اجرا می شود.

از آنجایی که ما شرقی ها حس ارزشی قوی داریم، برای همه چیز ارزش قائل هستیم، اما این تقسیم بندی را نباید ارزش تلقی کرد. نه همه موسیقی های جدی لزوما خوب هستند و نه همه موسیقی های پاپ بد. موسیقی دستگاهی موسیقی هنری و علمی است. با این حال، همه موسیقی ها در این سنت اجرا نمی شوند، تنها زمانی می توانند هنر باشند که بیان فکری در آن وجود داشته باشد. بنابراین نوع موسیقی نیست بلکه نوع اجرا مهم است. مثلاً یک غزل به خودی خود عرفانی نیست، حافظ آن را عرفانی می کند، اما می توان غزلی مبتذل نوشت.

موسیقی عامه پسند نمی تواند هنری باشد و باید عواملی را تغییر دهد تا موسیقی هنری شود. اما می توان موسیقی هنری را طوری تغییر داد که به صورت مردمی اجرا شود.  دانلود آهنگ . اگر کسي موسيقي را علمي بنوازد، موسيقي جدي نواخته است. به هر حال هر موسیقی که بتواند عشق، امید، تلاش و حرکت را در دل ما ایجاد کند، موسیقی خوبی است و اگر نشد، خوب نیست.

5- طبقه بندی موسیقی از دیدگاه علمی:

علم نظری موسیقی: به تعریف و مفهوم موسیقی، صوت و لحن، فضاها، تن ها، مقیاس ها، فضاها، سازها و موسیقی و غیره می پردازد.

علم عملی موسیقی: این بخش بسیار مهم است و ما نیز در فرهنگ خود آداب زیبایی شناسی داریم. این قسمت به بازیگری، آهنگسازی، بداهه نوازی، بازیگری یا خوانندگی و … می پردازد که به صورت شفاهی ادامه می یابد و می توان آن را نیز نوشت.