دزاشیب (سیدالشهدا) یکی از تکیه های قاجاریه در حومه شمیران است. قدمت آن حدود 120 سال تخمین زده می‌شود و یکی از قدیمی‌ترین ستون‌های شهر تهران است که هنوز هم نقش اذخانه را بازی می‌کند.
به گزارش ترند روز، «تکیه دزاشیب» در سال 1383 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید و گفته می شود این تکیه که در زمان ناصرالدین شاه قاجار مسجد کوچکی بوده است، با تلاش و کوشش قاجار به ساختمانی مدرن تبدیل شده است. ساکنان اطراف و رضا قلی خان مجدال الممالک – از شاهزادگان قاجار. .
ساختمان تکیه گاه از دو اتاق و یک طاق چند طبقه تشکیل شده است. در گذشته هر یک از طاق ها متعلق به یکی از طوایف دزاشیبی بوده و هر طایفه قبل از شروع ماه محرم طاق های مخصوص به خود را تزئین می کردند و در این راهروها اسباب و اثاثیه و چای تهیه می کردند. پس از پایان عزاداری طاق ضلع غربی تکیه باز شد و تکه به بازار محلی تغییر کاربری داد. در این تکیه، متن قرآنی و روایت «نادعلی» و تصنیف محتشم کاشانی و ابزار و وسایل عزاداری از جمله نشانه ها و گردنبندها وجود دارد که زیبایی آنها را دو چندان کرده است.
در کاخ سلطنتی با طاق‌های مختلف، حوض مرمری و در یکی از این طاق‌ها نخل قدیمی قرار دارد که جایگزین نخل اول «تکیه دزاشیب» می‌شود. نخل گردانی در گذشته یکی از آیین های عزاداری تخای دزاشیب بود که امروزه دیگر شنیده نمی شود و تنها به صورت نمادین در روز عاشورا نخل ها را در فضای تخای به گردش در می آورند.
در اوایل دوره پهلوی دوم به همت حاج محمدعلی عباسی معروف به حاج لخری سقف شیروانی برای این تکه چوب ساخته شد که از آن زمان دیگر سقف نبود اما سقف این تکیه قدیمی ساخته شد. در دهه هفتاد توسط استاد «محمود کاظمی».
«تکیه دزاشیب» با همان طرح باستانی همچنان مراسم عزاداری زیبایی را در ایام محرم برگزار می کند. همچنین نماز ظهر و شب در این حسینیه اقامه می شود.
انتهای پیام